Ve mevsim geçer gölge veren ağaçların dalları kurur.
Sabır taşar, canından saydığın yar bile gün gelir, el olur.
Aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur.
Öyle garip bir dünya…
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.
Düşmem dersin düşersin , şaşmam dersin şaşarsın.
En garibi de budur ya ; “öldüm” der durur yine yaşarsın….
Yer: Ankara / Mart 2011
