Sevgi Dinçmen Kimdir?

Bi eylül günü yapraklar düşerken dallarından ben de annemin kollarına düşmüşüm.

Adım neden Sevgi, belki Eylül olmalıydı!

Babam anneme; “kızımızın adını sevgi koyalım ikimizin arasındaki sevgiyi yaşatalım” demiş, adım Sevgi olmuş.

Derler ki denizi olmayan bir şehrin dalgaları sonbahar, suları hüzündür.

Yine de mutluluğu bir çocuk gülümsemesi olan insanların, doğumumla mutlu olduklarını, gülümsediklerini bilmek, o duyguyu hala hissetmek çok güzel.

***

Her başı sıkıştığında kızlarının elinden tutan babalara, imrenerek geçti çocukluk.

Ama bu boşluğumu dolduran, babamın sevgisinden daha fazlasını vermeye çalışan bir ailem var. Onun yokluğunu aratmayan güzel bir ailem…

İşte o iyi ki varlar dediğim güzel ailem.

Dinçmen ailesi hiçbir fırtınanın önünde yıkılmayacak kadar köklü ve güçlü…

Çaresiz kalındığında omuzunda ağlanan babaların, düştüğünde ayağa kaldıran babaların, özlediğinde sesi duyulmak istenen babaların, kızdığında korkulan ama sevmekten hiç vazgeçilmeyen babaların yeri ayrıdır bilirim.

Yine de babalar, adını sevgi koydukları kızlarına sadece hayallerini değil, yokluğunu aratmayacak büyük bir aile ve hiç azalmayan bir duygu bırakarak giderler.

Benim babam gibi.

 

***

Biraz da havadan sudan konuşalım mı?

Mesela hüzün yakamızı bırakır mı?

Bir fotoğrafa hayat sığdırma çabamız bizi mutlu eder mi?

Okuduğumuz okullar, işlerimiz, mesleklerimiz, kazandığımız paralar ne kadar huzur verir?

Bizim bir hikayemiz bir başkasını ne kadar ilgilendirir?

Düşünmeden geçebilir mi insan bir insanın hikayesinden?

Yine de bilmek isterseniz beni, herkes kadar hiç kimseyim.

***

Adım Sevgi.

Çam ağaçlarının kokusunu,  gökyüzünü, içinden tren ve deniz geçen şehirleri, geceleri gökyüzüne merdivenler dayayıp yıldız toplamayı severim.

Yağmurun sesini, toprak kokusunu, yürümeyi, deniz taşlamayı…

Islık çalmaya çalışıp şarkı söylemeyi.

Bi de fotoğraf çekmeyi…

***

Az konuşur, öz konuşur, çok susar, çok gülümser, çok güldürür, ağlar, sever, sevdirir,  sevemez, sinir olur, dua eder, şükreder, sabreder ve beklerim.

En çokta hayalleri.

***

Böyle bir hikaye !

Belki bir fotoğrafla hatırlanacak kadar yalnız, hiç unutulamayacak kadar sevgi!

Belki bir su damlası ya da bir gözyaşı!

Belki bir huzur arayışı ya da mutluluk!

***

Her mevsimin içinde bir bahar saklıdır aslında ve ben tüm mevsimleri sevdiğim o bahar tadında yaşıyorum.

Ya da sevginin fotoğrafı.

Sevgi Dinçmen

18 mart 2014 / Ankara

Meta: Sevgi Dinçmen Kimdir, Bahattin Dinçmen